- iletişim
- köşe yazıları |
- makaleler |
- kitaplar |
- ana sayfa |
© 2009 Nuran Yıldız — Hukuki Şartlar ve Gizlilik Hakları
Gazete manşetlerinden, televizyon yorumlarına, köşe yazılarından karı-koca muhabbetine her ortamda hakaretten geçilmiyorsa.
Kimi zaman ima ederek, kimi zaman isim vererek, kimi zaman da adres göstererek hakaret ediliyorsa.
En sakinimiz, en çok kitap yalayıp yutmuşumuz, en soğukkanlımız bile cinsiyet ayırmaksızın ağzını bozabiliyorsa.
Diyalogtan umut kesilmiş demektir.
Korku ruhu ele geçirmiş demektir.
Taraflar düşmanlaşmış demektir.
Uçurumlar artmış, uçlar keskinleşmiş demektir.
Etik kurullar, meslek örgütleri iflas etmiş demektir.
Ortama kontrol edilemezlik hakim demektir.
Rasim Ozan’giller üslubu kabul görmüş demektir.
Siyaset ve medya ilişkileri şirazesinden çıkmış demektir.
Akıl gitmiş, nefret hakim olmuş demektir.
Tarafların bir an önce, “Ne oluyoruz yahu” deyip, üsluba bir çeki düzen vermeleri gerekir.
DEVLETİ ÖĞRENMENİN YOLU…
Türkiye gündemi hallaç pamuğu gibiyken. Çocuk bedenleri kıyıya vurup, şehit cenazeleri yürekleri yakarken.
Kısa süre önce kafayı taktığımız telefon dinlemeleri vs. unutuluverdi.
Unutmak iyidir bir yönüyle. Travmayla yaşanmaz.
Masamda duran kitabın zihnime hücum ettirdiği düşünceler.
Kitap Süleyman Demirel söyleşileri içeriyor: “İslam, Demokrasi ve Laiklik”
Sevgili İlhan Kesici meşhur zarafetiyle imzalayıp göndermiş.
Kitaptaki önemli paragrafları paylaşmak yerine, bir dostumun Demirel’li anısını yazacağım.
Dostum memleketinde itibarı yüksek bir aileden. Sevilen biri. Yerel politikadan bir grup kendisine vekil adaylığı teklifinde bulunuyor.
Yanıtı “Önce babaya sormam lazım” oluyor.
Gerçek babasına soracağını sanırlarken bizimki tanışık olduğu Demirel’e gidiyor.
Güniz Sokak’ta karşılıklı oturuyorlar. Ayrılan sürenin azlığını bildiğinden hemen konuya girip soruyor:
“Efendim, milletvekili olmam için teklif var, tavsiyenizi almak istedim.”
Demirel’in yanıtı: “Kahveyi nasıl içersin?”
Soruyu duymadığını sanıp tekrar ediyor.
Demirel ısrarlı: “Sen hele bir kahve iç.”
Havadan sudan sohbetle görüşme süresi bitiyor.
Bizimki izin isteyip kalkacakken Demirel “Dur ben seni yolcu edeyim” diyor.
Hastalığı ve yaşı hayli ilerlediği için kalkmakta güçlük çekiyor. “Aman efendim zahmet etmeyin” dese de, yardımla Demirel ile dışarı çıkıyorlar.
Bahçede. Demirel fısıltıyla “Odayı dinliyorlar” diyor ve gülerek ekliyor: “Aslında dinlemeleri iyi, devlet yönetimi hakkında bir şeyler öğreniyorlardır.”
Sonra da arkadaşımın sorusunu cevaplıyor.
AKLIMDA KALAN
Türkeş’in MHP’den ihracı: “Beni MHP’den atamazlar, ben Anayasal görevimi yaptım” dese de, oy birliğiyle partiden attılar. Çünkü. Anayasa mı, parti disiplini mi ikileminde tercih sorulmaz bile. Bir siyasi parti, siyasi parti olacaksa yol parti disiplininden geçer. Siyasi partilerin doğası gereği bu disiplin, varlıklarıyla doğrudan ilgilidir. Hem de MHP’de.
© 2009 Nuran Yıldız — Hukuki Şartlar ve Gizlilik Hakları